คิงเลียร์ราชาบ้ายอ(king leir)
วรรณกรรมของวิลเลียม เชกเสปียร์
พระองค์เป็นพระราชายุคโบราณของอังกฤษ เรื่องราวของพระองค์เป็นอุทาหรณ์เตือนใจคนชอบการ สรรเริญเยินยอเป็นสำคัญ
เรื่องเล่ากันมาว่าในรัชสมัยของคิงเลียร์องค์นี้ แม้ว่าพระองค์จะทรงทำนุบำรุงงานช่างจนกระทั้งนำความร่ำรวยมาให้บ้านเมืองเป็นอย่างมากก็ตาม แต่คิงเลียร์ผู้ยิ่งใหญ่กลับมีจุดอ่อนสำคัญให้ โกเนริล (Goneril) และ รีแกน (Regan) ราชธิดาของพระองค์เองจับได้ นั่นคือเรื่องที่ท่านชอบฟังคำสรรเสริญเยินยอเป็นอย่างมาก ดังนั้นราชธิดาสององค์นี้จึงช่วยกันสรรเสริญเยินยอพระบิดาทุกวี่ทุกวันว่าพระองค์ทรงฉลาดหลักแหลมและแข็งแกร่งต่างๆ นานา ก็น่าสงสารอยู่พอควรละสำหรับคนชอบ โดยไม่รู้เลยว่าเขาเอายาพิษหยดให้กินทุกวัน ในที่สุดด้วยอาการปลาบปลื้มลืมตนเช่นนั้นคิงเลียร์ก็ยกแผ่นดินหนึ่งเสี้ยว (แปลว่าหนึ่งในสี่) ให้เป็นสินสมรสติดตัวในตอนที่โกเนริลแต่งงานกับดยุคแม็คลอรัส แห่งอับบานี และอีกเสี้ยวให้รีแกน ตอนที่เธอแต่งงานกับดยุคเฮวีนัสแห่งคอร์นอวอลล์
คอร์ดีเลีย ราชธิดาองค์สุดท้องทรงทราบเล่ห์กลของเชษฐภคินี แม้ว่าจะแสนสงสารราชบิดาของพระองค์ แต่ก็ไม่อาจจะช่วยอะไรได้มากนัก พระนางปฏิเสธทรัพย์ที่พระราชบิดาจะยกให้ และอยู่คอยปรนนิบัติจนกระทั่งแต่งงานไปกับกษัตริย์อกาพินนัส แห่งฝรั่งเศส และต้องเสด็จไปอยู่ร่วมกัน
ในไม่ช้าไม่นานหลังจากนั้น โกเนริลและรีแกนก็รวบเอาอาณาจักรที่เหลืออยู่เป็นของตนเอง ต่างแบ่งสันปันส่วนกันเหมือนไม่เห็นหัวคิงเลียร์เลย ทั้งโกเนริลและรีแกนพากันริบทรัพย์สินอื่นๆ ไปมากมาย ลูกเขยสองคนว่าร้ายแล้วยังยอมทิ้งสมบัติบางชิ้นซึ่งเป็นของที่ได้มายามพระองค์อยู่ในความรุ่งเรืองไว้ให้แต่ลูกสาว ร้ายกว่านั้นตรงที่ว่าเอาไปหมดไม่เหลืออะไรเลยยกเว้นมหาดเล็กเพียงคนเดียว ราชาเลียร์ตอนนี้หลังชนกำแพงแล้วล่ะ เมื่อรุกรานกันมากนักก็ต้องสู้พระองค์หนีไปหาราชธิดาคอร์ดีเลียที่ฝรั่งเศส ซึ่งพระราชินี คอร์ดีเลียก็โน้มน้าวให้สวามีจัดกองทัพให้พระราชาบิดากลับไปทวงดินแดนคืน
คิงเลียร์แสดงให้เห็นความเป็นสิงห์เฒ่าอย่างแท้จริง พระองค์สามารถนำทัพกลับไปตีกองทัพของแม็คลอรัสและเฮวีนัสจนและได้อาณาจักรกลับคืนมา งานนี้ไม่ได้บอกว่าลงโทษลูกสาวจอมแสบทั้งสองยังไร บอกแต่ว่าหลังจากนั้นเพียงสามปีพระองค์ก็จากไปสู่ปรโลก พระศพของพระองค์ถูกฝังใกล้ปราสาทเลียร์ ซึ่งรู้จักกันในนาม เลชเตอร์ (Leicester) ในปัจจุบัน
เรื่องนี้เป็นอุทาหรณ์แก่ผู้มีอำนาจทั้งหลายอย่างดีเลย ว่าบางครั้งศัตรูตัวจริงไม่ได้อยู่ไกลตัวเลย คนใกล้ๆนี่แหละสำคัญนักล่ะ…